شبکه آبیاری تحت فشار شرق گرگر

این شبکه جهت آبیاری بخشی از اراضی واقع در مجاورت (ساحل چپ و شرقی) رودخانه گرگر (رودخانه ای که در شمال شهرستان شوشتر از رودخانه کارون منشعب و در نقطه ای بین این شهرستان و شهرستان اهواز مجدداً به آن می پیوندد) طراحی و اجرا شده است.

مطالعات این شبکه در سال ۱۳۶۴ توسط شرکت مهندسین مشاور دزآب صورت گرفته، اما نظارت بر اجرای این شبکه ابتدا برعهده این شرکت و سپس برعهده شرکت مهندسین مشاور شاراب بوده است. سیستم آبیاری این شبکه تماماً به صورت تحت فشار و آغاز عملیات اجرایی آن سال ۱۳۸۱ بوده است. این شبکه مشتمل بر چهار ناحیه است که عملیات اجرایی آن تاکنون در سه ناحیه اول آن (نه بصورت کامل) به اتمام رسیده است. بهره برداری از این شبکه نیز به دلایل مختلف تاکنون به صورت ناقص و صرفاً شامل ناحیه اول آن (در سال ۱۳۸۹) بوده است.

منبع تأمین آب این شبکه رودخانه گرگر و وسعت اراضی تحت پوشش آن، به صورت خالص ۴۴۰۰ و ناخالص ۵۲۲۸  هکتار می باشد. در این شبکه تعداد ۲۵ ایستگاه پمپاژ وجود دارد. سه ایستگاه به عنوان ایستگاه پمپاژ اصلی، جهت برداشت و انتقال آب (به نامهای ایستگاه پمپاژ آبگیر یا اولیه، ایستگاه پمپاژ ثانویه و ایستگاه پمپاژ مرکزی) و ۲۲ ایستگاه به عنوان ایستگاه پمپاژ فرعی، جهت آبیاری اراضی به صورت تحت فشار. انتقال آب در این شبکه، به دو صورت ثقلی و تحت فشار بوده ولی آبیاری اراضی آن تماماً به صورت تحت فشار می باشد.

این شبکه دارای دو کانال اصلی بنام های M و M1می باشد. کانال M به ظرفیت ۵ متر مکعب در ثانیه و طول ۳۴۰۰  متر (از ایستگاه آبگیر تا ایستگاه پمپاژ ثانویه) و کانالM1 به ظرفیت ۱/۴ متر مکعب در ثانیه و طول ۳۶۶۰  متر (از ایستگاه ثانویه تا ایستگاه پمپاژ مرکزی).

ایستگاه آبگیر این شبکه با ظرفیت پمپاژ  ۵  متر مکعب در ثانیه، در مختصات ۳۱۲۵۳۲ شرقی و ۳۵۱۸۱۲۰۰ شمالی  (در سیستم UTM، زون ۳۹R) واقع بوده و دارای ۱۲ دستگاه الکتروپمپ سانتریفیوژ با توان ۱۳۲ کیلووات می باشد.

در این شبکه ۰۶/۷ کیلومتر کانال بتنی (درجه یک)، ۱۲/۱۴ کیلومتر جاده سرویس کانال، ۳۴۸ دستگاه الکتروپمپ (از ۲۲ تا ۱۳۲ کیلو وات)، ۶۳۰/۴۳ کیلومتر خطوط لوله انتقال آب با اقطار ۳۵۰  الی ۱۰۰۰ میلی متر از جنس پلی اتیلن (با فشار کارکرد ۲/۳  اتمسفر) و ۹۳۲/۲۸ کیلومتر جاده دسترسی به خطوط لوله و ایستگاههای پمپاژ وجود دارد.